Zagađenje vazduha se već dugo povezuje sa štetnim uticajem na zdravlje čoveka. Još 1661. godine Džon Evelin, jedan od osnivača Kraljevskog društva pisao je engleskom kralju Čarlsu II o uticaju izloženosti „vazduhu i dimu Londona“ na stanovništvo.
Ideja da zagađenje vazduha ima štetan uticaj na zdravlje sada se retko osporava, a zna se i da akutna izloženost visokim koncentracijama zagađujućih materija u vazduhu pogoršava postojeća kardiopulmonarna oboljenja. Međutim, utvrđivanje da li svakodnevna izloženost zagađenju vazduha u urbanim oblastima ima kumulativni efekat na zdravlje, složeno je.
Otvaranjem Google oglasa na ovoj strani pomažete rad Penzina. Hvala vam unapred!
Studija Globalnog tereta bolesti (Global Burden of Disease – GBD) rangira izlaganje unutrašnjem i spoljašnjem zagađenju vazduha kao treći i deveti među vodećim rizicima mortaliteta pošto je zagađenje vazduha u unutrašnjem prostoru odgovorno za oko 3,5 miliona smrtnih slučajeva, a zagađenje spoljnog vazduha za oko 3,2 miliona smrtnih slučajeva svake godine.
Ove nedelje, časopisu The Lancet, Rob Bilen i njegove kolege predstavili su analizu objedinjenih podataka iz 22 studije širom Evrope, koje su obuhvatile više od 360.000 ljudi koji su u proseku praćeni 13,9 godina. Autori su pokazali da postoji porast od 7% smrtnosti od prirodnih uzroka sa svakim porastom od 5 μg/m3 u koncentraciji PM2,5 (čestica sa prečnikom manjim od 2,5 μm). Ovi zaključci su važni jer predstavljaju savremene dokaze iz različitih evropskih sredina koje su izložene koncentracijama PM2,5 koje su ispod granica preporučenih u postojećim smernicama.
Intervencije javnog zdravstva kako bi se ograničile emisije finih čestica zagađenja vazduha, dovele su do velikih poboljšanja u kvalitetu vazduha u SAD i EU. Ova poboljšanja kvaliteta vazduha praćena su očiglednim koristima za ljudsko zdravlje. Koncentracija PM2,5 pala je za trećinu od ranih 80-ih do kasnih 90-ih širom američkih gradova, a svako smanjenje od 10μg/m3 povezano je sa povećanjem očekivanog životnog veka za 0,61 godinu.