Niko ne bi mogao da zameri kada dete, tek prohodalo, dobije pravo na porodičnu penziju. Ali kada se ta penzija isplaćuje čitav život, kako oni koji su ulagali u penzijski fond, tako i oni koji bi da upravljaju novcem penzijskih fondova, počnu da se ljute. Jedni, jer se osećaju izigranim, potonji, zato što im odgovara da to upotrebe za svoje namere.
Otvaranjem Google oglasa na ovoj strani pomažete rad Penzina. Hvala vam unapred!
Fotografija: Suvajac, Vrbas – Pogled sa Banj brda
„Apsolutni rekorder u dužini korištenja prava na penziju, koju prima čak 76 godina, je korisnik S.J. (1938.), s prebivalištem u Novom Sadu, saopštio je Fond PIO republike Srpske.
Ovaj korisnik je pravo na porodičnu penziju ostvario u augustu 1941. godine, a iza njega je, po godinama isplate, korisnik R.M. (1940.) s prebivalištem u Beogradu, koji pravo na porodičnu penziju koristi 75 godina, od jula 1942. godine.
Od 258.000 korisnika prava na penziju Fonda PIO RS, 53 korisnika penziju prima šezdeset i više godina. Dva su korisnici lične, a 51 korisnik porodične penzije, pri čemu 40 ima prebivalište u RS-u, a 13 u drugim državama.
Korisnika sa pedeset i više godina korištenja prava na penziju ima znatno više, tačnije 433, od kojih u RS-u 323 (103 lične i 220 porodične penzije) i 110 u državama van BiH (41 lične i 69 porodične penzije), uglavnom u Srbiji i Hrvatskoj.
Šezdeset i više godina korisnici Fonda PIORS-a su K.J. (1927.) s prebivalištem u Hrvatskoj, koji je pravo na ličnu penziju ostvario 1956. godine i G.S.V. (1931.) iz Hercegovine, koja penziju prima od početka 1957. godine.
Među korisnicima s pedeset i više godina korišćenja prava na penziju su B.B. (1937.) iz okoline Banja Luke, koji je ličnu penziju ostvario decembra 1957. godine, B.P. (1925.) iz Banja Luke, koji je ličnu penziju ostvario u aprilu 1959. godine, te Đ.D. (1924.) iz okoline Prijedora, s pravom na penziju od septembra 1959. godine.
Među ukupno 258.000 korisnika prava na penziju penzijskog fonda Republike Srpske nalazi se i 22 korisnika koji imaju navršenih 100 i više godina života.
Najstariji korisnik, po godinama života, je M.P. (1910.) iz Trebinja, koja je korisnica porodične penzije nakon preminulog muža, i to od svoje 95 godine života tj. od 2004. godine, potom S.R. (1912.) iz Bileće, korisnik lične penzije od 1971.godine, U.Đ. (1912.), s prebivalištem u Kaću-Srbija, korisnik lične penzije od 1976. godine, s navršenih 64 godine života.
Ovim na značaju, kako piše za Fenu Haris Ahbabović, dobija narodna izreka: „Nije važan iznos penzije, važno je koliko dugo se penzija prima“.
Inače, prosečna dužina korišćenja prava na penziju u Republici Srpskoj je 17,56 godina, pri čemu za starosne penzije 17,53 godina (16,80 godina muškarci i 20,12 godina žene). Za invalidske penzije prosečno korišćenje iznosi 19,23 godine (18,34 godine muškarci i 22,41 godina žene), dok je za porodične penzije prosečno korišćenje 16,74 godine.
Među 142.393 korisnika starosne penzije dominiraju muškarci sa 63,09 posto, a 36,91 posto su žene, dok kod invalidskih penzija od ukupno 38.920 korisnika te vrste prava 71,55 posto čine muškarci, a 28,45 posto žene.
Prosečna starost na dan ostvarivanja prava korisnika lične starosne penzije iznosi u proseku 60 godina života dok kod invalidskih penzija korisnici pravo ostvaruju u proseku sa 51 godinom života.
Žene u proseku na dan ostvarivanja prava na starosnu penziju imaju 58 godina života, a kod invalidske penzije 50 godina, dok muškarci pri ostvarivanju prava na starosnu penziju u proseku imaju navršenih 61, a kod invalidske penzije navršenih 52 godine života.