Sveti Sava je Zakonopravilom, ili Krmčijom, rimsko i vizantijsko pravo utkao u srpsko. Ova kompilacija, pored prevoda, sadrži i tumačenja samog Svetog Save.
Otvaranjem Google oglasa na ovoj strani pomažete rad Penzina. Hvala vam unapred!
Pored toga što je utemeljivač autokefalnosti srpske crkve i što ga danas slavimo kao „školsku slavu“, Sveti Sava je zaslužan i za istoriju srpskog prava.
Krmčija (od „krma“ – krmaniti, upravljati) ili Nomokanon (u prevodu sa grčkog: Zakonopravilo) predstavlja kompilaciju sačinjenu od raznih kanonskih zbornika. Prevođenjem ovih zbornika i njihovim priređivanjem za upotrebu u tadašnjoj, mladoj srpskoj državi, Sveti Sava je rimsko i vizantijsko pravo utkao u srpsko. Kompilacija, pored prevoda, sadrži i tumačenja samog Svetog Save.
U Zakonopravilu su, pored crkvenih, obuhvaćeni i građanski odnosi u društvu. Sveti Sava je težio tome da zaštiti zakonom i one najslabije. Dr Miodrag M. Petrović koji je Zakonopravilo priredio i preveo sa staroslovenskog, o njemu je rekao:
„Reč je o pravilniku koji reguliše život čoveka i obuhvata nasledno, stvarno, kompletno porodično pravo.
Takav zakonski spomenik u to vreme nije imao nijedan od danas civilizovanih evropskih naroda, izuzev zakonskog spomenika iz 1215. godine, zvanog ’Magna karta’, napisanog na latinskom jeziku i to na jednom podužem svitku pergamenta.“
Zakonopravilo Svetog Save bilo je osnova srpskog zakonodavstva, ali je izvršilo i veliki uticaj na zakonodavstvo Bugarske i Rusije.
Na slici je detalj freske iz Kraljeve crkve (XIV vek), manastir Studenica, na kojoj je prikazan Sveti Sava