U debati o eutanaziji veliku ulogu igra i podsećanje na masovna ubistva koja su kao „nekažnjivo milosrđe“ sprovođena u nacionalsocijalističkoj Nemačkoj
Gerit Hoendorf, predavač na Institutu za etiku i medicinu Tehničkog univerziteta u Minhenu, objavio je knjigu „Smrt kao osobađanje od patnji. Istorija i etika eutanazije od kraja XIX veka u Nemačkoj“.
Otvaranjem Google oglasa na ovoj strani pomažete rad Penzina. Hvala vam unapred!
Ova knjiga je prikaz masovnog ubijanja ljudi pod maskom eutanazije za vreme nacionalsocijalizma, ali i vid upozorenja da moramo biti oprezni i svesni svoje ogromne odrovornosti kada je u pitanju „pomoć pri umiranju“, piše u nedavno objavljenom članku Deutsche Welle.
Ideološku osnovu nacionalsocijalističkoj „masovnoj eutanaziji“ pružila je knjiga psihijatra Alfreda Hohea i pravnika Karla Bindinga „Dozvola za uništavanje bezvrednog života“ iz 1920. godine. Oni iznose ideju o „nekažnjivom milosrđu“, pa razmotraju na koje bi grupe ono moglo da se odnosi. Prva bi bila ona u kojoj su bili teški bolesnici koji su pri punoj svesti molili da ih ubiju.
Druga – teški bolesnici koji nisu mogli da izraze svoje želje, pa tako ni želju da umru. Otišli su korak dalje i konstatovali da postoje „ljudski životi koji su izgubili toliko pravnih dobara da je njihovo trajanje bez ikakve vrednosti za nosioce života i društvo“. Ti ljudi nisu vredni života i moraju biti ubijeni iz milosrđa.
Jedno društvo je dozvolilo sebi da pojedincima da pravo da odlučuju o vrednosti ljudskog života. To je za vreme nacionalsocijalizma u Nemačkoj imalo strašne posledice. Na područjima pod nemačkom vlašću od 1939. godine ubijeno je oko 300.000 ljudi u tzv. Akciji T4.
Ako bi lekar smatrao da je određeni čovek bezizgledan slučaj, on bi bio ubijen. Hoendorf objašnjava:
„To su bili psihički oboleli ljudi, mentalno zaostali ljudi, pa u sve većoj meri i osobe koje nisu mogle da se staraju same o sebi, osobe sa poremećenim socijalnim ponašanjem, i čini mi se, u poslednjim godinama rata i mnogi telesno oboleli ljudi, pa i prinudni radnici koji su počinjali da važe kao nesposobni za rad“.
Činjenice o Akciji T4 imaju veliku ulogu u aktuelnoj debati o eutanaziji koja se u Nemačkoj vodi već godinama.